Türkçe ve Edebiyat derslerinde yazılı anlatımı geliştirme çalışmaları daha çok “kurmaca metin” olarak tanımlanan sanatlı edebiyat eserlerinden yola çıkılarak yürütülmekte ve ders kitaplarının yapısı gereği edebi metinlere dayalı bir “anlama ve anlatma” yöntemi uygulanmaktadır. Bu yöntem felsefe olarak doğru görünse bile “estetik dil” ile “sıradan dil” arasındaki yapı farkı “dil transferi” çalışmalarını büyük ölçüde zorlaştırmaktadır. Çağımızda günlük hayat, üzülerek söylemek gerekirse, gittikçe estetikten ve sanattan uzaklaşmakta ve faydacı bir konumda ilerlemektedir. O nedenle de “Türkçe” ve “Edebiyat” derslerinin estetikten fazla uzaklaşmadan ve hayattaki değişikliğe paralel olarak bu faydacılığı da içermesi gerekmektedir. Günlük hayatta her zaman karşımıza çıkan bu faydacı dil